بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ

شماره ماهها نزد خدا دوازده ماه است در كتاب خدا آن روز كه آسمانها و زمين را آفريد از آن جمله چهار ماه حرام است، دين درست همين است در آن چهار ماه به خويشتن ظلم نكنيد، همگى با مشركان بجنگيد چنان كه آنها همگى با شما مى‌جنگند، بدانيد خدا با پرهيزكاران است.

إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عاماً لِيُواطِئُوا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا ما حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمالِهِمْ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ

تأخير ماه حرام افزودن در كفر است، كسانى كه كافر شده‌اند با آن گمراه مى‌شوند كه در يك سال آن را حلال مى‌كنند و در يك سال حرام مى‌كنند تا با عده ماههايى كه خدا حرام كرده برابر كنند، در نتيجه حرام خدا را حلال مى‌كنند: اعمال بدشان بر ايشان آراسته شده، خدا قوم كافر را هدايت نمى‌كند.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ما لَكُمْ إِذا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَي الْأَرْضِ أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد شما را چه شده وقتى كه گويند در راه خدا بيرون شويد به زمين سنگينى مى‌كنيد آيا به عوض آخرت به زندگى دنيا راضى شده‌ايد؟ با آنكه متاع دنيا در قبال آخرت جز اندكى نيست.

إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَ اللَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

اگر به جهاد بيرون نشويد خدا به عذاب دردناكى عذابتان كند، و گروهى غير شما را به جاى شما عوض مى‌گيرد به خدا هيچ ضررى نمى‌زنيد، خدا بر همه چيز تواناست.

إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْليٰ وَ كَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيا وَ اللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

اگر او را يارى نكنيد خدا ياريش كرده آن دم كه كافران او را از مكه بيرون كردند كه دوم دو نفر بود آن گاه كه در آن غار بودند آن دم كه به رفيقش مى‌گفت غم مخور خدا با ماست، خدا آرامش خويش را به او نازل كرد و او را با لشكريانى كه نديديد نيرومند كرد و كلمه كافران را زبون كرد، كلمه خدا والا است، خدا توانا و حكيم است.

انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالاً وَ جاهِدُوا بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

بكوچيد سبكباران و سنگين باران و جهاد كنيد در راه خدا با مالها و جانهايتان، اگر بدانيد اين براى شما بهتر است.

لَوْ كانَ عَرَضاً قَرِيباً وَ سَفَراً قاصِداً لَاتَّبَعُوكَ وَ لٰكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

اگر غنيمت زود رس و مسافرت آسانى بود حتما از تو پيروى مى‌كردند، ليكن مسافت بر آنها دور آمد، بخدا قسم خواهند خورد كه اگر مى‌توانستيم با شما بيرون مى‌شديم، خويشتن را هلاك مى‌كنند و خدا مى‌داند كه دروغگويانند.

عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّي يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْكاذِبِينَ

خدايت ببخشد، چرا اجازه‌شان دادى تا براى تو آنان كه راست گفته‌اند معلوم شود و دروغگويان را بشناسى.

لا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ يُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ

كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند از تو اجازه نمى‌خواهند كه با مالها و جانهاى خويش جهاد كنند، خدا به پرهيزكاران داناست.

إِنَّما يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ارْتابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ

فقط كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان ندارد اجازه مى‌خواهند، قلوبشان بشك افتاده و در شك خويش سرگردانند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مى‌سازد.

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مى‌پوشاند.

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگى‌ها پوشانيد.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

وقتى كه شقى‌ترين آنها بپاخاست.

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.

وَ لا يَخافُ عُقْباها

خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمى‌ترسد.